مطالعه اثر محافظتی و آنتی‌اکسیدانی عصاره اتانولی قارچ‌های صدفی درختی و صدفی صورتی بر آسیب کبدی القاء شده توسط تتراکلرید کربن در موش رت

مقدمه: آسیب کبدی ناشی از مواد شیمیایی سمی و برخی داروها اثرات سوئی بر متابولیسم بدن دارد. تتراکلرید ‌کربن (CCL4) قادر به ایجاد آسیب کبدی در انسان و حیوانات است. در نبود داروهایی که قادر به محافظت کبد در برابر این آسیب‌ها باشند، طب رایج نیازمند استفاده از توان احتمالی داروهایی گیاهی با فعالیت آنتی‌اکسیدانی در این زمینه می‌باشند. هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظتی عصاره گیاهی قارچ‌های صدفی درختی Pleurotus Osteratus)  و صدفی صورتی (Pleurotus Djamor) بر آسیب‌های کبدی القاشده توسط تتراکلرید ‌کربن در موش صحرایی (رت) بود. روش بررسی: در این مطالعه، 35 رأس موش نر به هفت گروه تقسیم شدند که به گروه‌های مربوطه تتراکلرید کربن، عصاره‌های قارچی و سیلیمارین (به‌ عنوان گروه کنترل مثبت)  تزریق شدند. سپس برای بررسی اثر ترکیبات تزریق ‌شده، آزمایش‌های بیوشیمیایی مورد نظر انجام گرفته شدند. نتایج: سطوح بالای آنزیم‌های سرمی(serum glutamate pyruvate transaminase) SGPT (Alanine Aminotransferase) (ALT)،(Serum glutamate oxaloacetate transaminase) SGOT (Aspartate Aminotransferase) (AST) ، ALP (alkaline phosphatase) و  ACP  (Acyl carrier protein)دال بر نشت سلولی و از دست رفتن تمامیت غشای هپاتوسیت‌ها به دنبال تزریق تتراکلرید‌کربن می‌باشد. در گروه‌هایی که تحت درمان با عصاره‌ها بودند، مقادیر سرمی آنزیم‌های ذکر شده در مقایسه با گروه درمان شده با تتراکلرید‌کربن کاهش یافت. همچنین می‌توان با مقایسه گروه‌های دریافت‌کننده عصاره‌ها با گروه دریافت‌کننده سیلیمارین این احتمال را مطرح نمود که اثر محافظتی این عصاره‌ها بر روی هپاتوسیت‌ها، قابل ‌مقایسه با سیلیمارین باشد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهند که عصاره‌های مورداستفاده در این مطالعه با حفظ ساختار و تمامیت غشا هپاتوسیت‌ها یا ترمیم سلول‌های آسیب‌دیده موجب کاهش سطوح سرمی آنزیم‌های کبدی و اثر حفاظت کبدی متعاقب تجویز تتراکلرید‌کربن می‌شوند.